Adım Özlem,
Beni seven sen
Seni sevemeyen ben,
Sevmeyi belki de bilmeyen
Günahlarımın sebebi sen,
Adım Özlem.
En olmadık zamanda
Kırdın hep kalbimi,
Kırdığını bile umursamadan.
Yaşadık bir hayatta...
Hayat dediğime bakma,
Yaşıyorsam yanında.
Seni ben yok ettim,
Senin yüzünden.
Beni sen yok ettin,
Görmezden geldiğinden.
Ne veda edebildim,
Karanlıktayım, kayboldum.
Elini uzatsan, oradayım.
Tutar mıyım bilmiyorum,
Seninle ben hep araftayım.
Gönlüm bekler bir işaret,
Her gün bakıyorum, istemesem bile ona.
Tanıyamıyorum kendimi ara ara.
O gözler, donuk bakışlar, çatık kaşlar...
Aynadaki yüz kimin?
Kararmış, görünmüyor yüreğimin içi.
Karanlığın en koyusuydu yüreğimin içi,
Umutsuzluk sarmıştı her köşemi.
Bir ışık ararken kör kuyularda,
Sen geldin dünyama bakır saçlarınla.
Kalbimin ritmi sen de düzelmeye başladı,
Düştüm ağaçtaki yaprak gibi,
Terk edip gittim seni.
Bir daha dönmem geri,
Bekleme artık beni.
Yana yana döndüm durdum,
Ne umdum ne buldum senden,
Yalan, riya, iftira.
Her gece gördüğüm kabuslarla,
Uyanıyorum sabaha.
Hayallerim bambaşkaydı,
Issız, sessiz, dingin bir gece,
Seni bekledim gelirsin diye.
Biliyordum bu bekleyiş nafile,
Ama söz geçiremedim kalbime.
Uyumak istiyordu bedenim,
Gideceğim, biliyorum.
Gideceğim, biliyorsun.
Buluşacağız elbette,
Belki de en sevdiğim mevsimde.
Hep seveceğim seni,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!