Bir gün çekip gidersem,
Sevmediğimden değil seni,
Yordun, tükettin beni,
Sevsem de kalamam ki.
Ben, ben olmaktan çıktım,
Gelme desen de anlarım
Gözlerindeki gerçeği.
Dilin ne söylerse söylesin,
Gözlerin kalbinin sesi.
Kal mı diyor git mi diyor?
Karanlık,
Gece sessiz bir şehir.
Işıksızlıktan korkan gözler,
Bazen ise huzur dolu geceler...
Yıldızlar parlar, üstümü örter.
Seni sevdim ömrümce,
Bir gülüşün yetti gönlüme,
Hani bir ömür boyu
Olacaktın benimle?
Her şey hayal oldu,
Umutlarım yok oldu.
Güneş her sabah doğarken,
Gülümse aynaya hep bakarken.
Yeniden başla kendine,
Sev biraz da sebepsizce.
Kırma içindeki o güzel duyguları,
Gitti...
Ve bitti.
Düşünmeyecek, üzülmeyecek,
Ağlamayacaksın.
Belki başkası olacak,
Alışacak bedenin.
Yıllar sonra gördüm seni,
Sesin titretti benliğimi.
Uyandım o an rüyadan,
Meğer hiç unutmamışım seni.
Saçlarına aklar düşmüş,
Çocuksu yüreğim bugün de kırıldı,
Olmayacak hayaller kurduğumdan.
Bir umutla bekledim yollarını,
Ama beklemek hep yordu, yordu beni zamanla.
Sustu sokaklar, içim konuşurken,
Seni gördüğümden beri
Hayal ettim seninle her şeyi.
Sen istemesen de beni,
Neyleyim sensiz beni?
Her şey farklı olacaktı,
Seninle ilk karşılaştığımda
Zaman durdu.
Geçmiş canlandı bir anda,
Gözlerimizin konuştuğu
Ansızın karşılaşmalar geldi hatırıma.
Ne sen konuşabildin,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!