Konuşmadın.
Ama her kelimenin yerine
gözlerinle sevdin beni.
Ben de sustum
çünkü bazen
bir yürek susarak anlatır kendini.
Sana bir “merhaba” bile diyemedim,
çünkü suskunluğunda
bir ömrün yankısı vardı.
Sensizliğe değil,
sana dokunamamanın acısına alıştım.
Ve ben,
en çok susuşuna sığındım sevgili…
Bir çift bakışla
tüm cümleler ezberden silinir ya,
öyle oldum ben.
Susarken sana döndüm içimden.
Sözcükler korkaktı,
ama yüreğimde bir çığlık vardı.
Duymazdan gelme,
bazen en derin sevdalar
bir susuşta büyür…
Ve bil ki;
eğer bir gün içini üşür bulursan,
benim sustuklarım
senin özlemini ısıtmak içindi.
S.GÖL
Kayıt Tarihi : 22.7.2025 06:10:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!