Sustum Şiiri - Yusuf Polat 3

Kulağıma geldi sesin nefesimi kestim de dinledim
Söylediğin türkünün özüne içimi açtım da sustum
Tenin yolculukta ruhumla sen yoksan da yanımda
Her namazda son duamda; adını andım da sustum

İçim yanar gönlüm ateş, dil biçare gözler suskun
Kışın beyaz örtüsünde yüzünü gördüm de sustum
Ayrılık dinmeyen rüzgâr sen savrulan son yaprak
Dün gece; düşümde ilkbaharı gördüm de sustum

Kelebekler dolanır çaresiz, kırık pervaneler ardında
Papatya menekşe lale; bağrını arılara açtı da sustum
Gün biter, güneş batar, dürülür gün sararan bir ayla
Kuzular; çoban hicranlarını bağrına bastı da sustum

Sefa yok neşe yok biçare; bilmeyiz ne eski ne yeni
Baharda kuzular söyler bize yılların gelip geçtiğini
Hayaller başucumuzdan yıldızlar kadar hep yüksek
Dolunay; umutların uykusuna yastık olunca sustum