Sustu Kalbim. Sustu! Şiiri - Safet Kuramaz

Ağlamak isteği var içimde,
Kirpiklerimde asılı duran bir kaç damlanın artık düşme telaşı,
Ankara’nın sel olan yağmurlarıyla yarışmak istercesine...

Hayat işte herkes gibi koşturmaca
Enflasyonla eriyen parayı ellerde ovuşturmaca!

Dostum, kalbimdeki hoş fırtınalar ne diye sana
Yazmak istedim onu da
Dertleşmek sebep ya!
Dedim ya nedensiz ağlamak, bu sızı
İlle de ırmak akacak bir deniz bulmalı
Bulmalı ki...

Ersin biraz dinginliğe
Bir damlası sıçrarken
Muhtaçlığım bermuda sarmalında donanırken erginliğe
Kalbime bir mola olsun...

"Nasılsın"lardan geçtim bugünlerde…
Bir bencilliktir aldı gidiyor
Hep ben anlatmak istiyorum içimdekileri
Hep ben konuşmak
Hoş gör dostum bu seferlik olmaz mı?

Asırlar gibi gelmişti bana suskunluğum
Susmuştu kalbim...
Susmuştu kalemim...
Kocaman kocaman sevdaları yazan
Okyanusları kıskandıracak kadar engin bu gönül
Susmuştu nicedir...
Hani olmaz ya yine de minicik bir umut vardı hala İçimde; bir yerlere yine koşacaktı
Bu kalem yine coşacaktı
Bu kalp…
Olmadı işte!
Son umut da ardına bakmadan uzaklaşırken
Kalan birkaç damla eyyam-ı bahur ile uçacaktı ardından!
Bırakarak çokça da hayal kırıklığı...

Çalışasım yok son günlerde
Mutsuz, umutsuz yarınlara dair en ufak bir hayalimde...
Oysa çok sevecektim
Sevildiğim kadar kör olacaktı gözlerim, susacaktı tüm dünya
Zaman duracaktı…
Karşılıksız aşk bulacaktım
Ve
O ilk önce sevmeyi öğretecekti
İyiliği, güzelliği, yeniden dokunmayı,
Dokunurken bir daha ne zaman geleceksin demeyecekti...
Kimsenin kalbi kırılmayacaktı
Dünya güzelleşecek herkes iyilik timsali olacaktı...
Hayırlara pişmanlık gözyaşları dökecektim
Gençlik işte hiç aklıma gelir miydi o zamanlar....
Hala güvenirken insanlara
Aşka...
Dostluğa...
Hep yeni bir şer kurşunla yıkılacağım ahirde aklıma gelir miydi?
O hayallerde şarkılar söylerken
Sustu kalbim
Sustu!
Nicedir yazmıyordu...

Ve
Yeniden dillendiğinde yedi uyuyanlar gibi her şeye inat bak haklıymışız diyecekti
Yüzyıllar sonra yeniden uyanışla umutta gerçekleşecekti
En güzel duyguları yine yazacak,
Gözyaşları sadece mutluluktan olacaktı güya…

İnsanlar anlamadılar
O mağarada kayboldu yaşanmayan şeyler
Bizi bir daha kimse görmedi beyler
Sustu kalbim...
Sustu...

Saffet Kuramaz, 15.08.2023, Ankara