Suspus Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Sahi gerçekten gidiyor musun adam?
Beni böyle yalnız,
Beni böyle bir çare,
Beni böyle gözü yaşlı bırakıp
Gidiyor musun?

Daha damatlığını giymedin,
Gelinliğim sandıkta kaldı.
Hayallerimiz yarıda,
Avuç içlerimde saç tellerin...
Sahi gidiyor musun adam?

Giderken
Kalbimi,
Ruhumu
Ve sevgimi bırakıp da git.
Bari onlar bana kalsın.
Bir gecede,
Bir hecede,
Bir şiirde,
Sessizce,
Çıtırtısızca,
Sahipsizce git...
Sahi gidiyor musun adam?

Bu kadar kolay mıydı?
Bir bakışla “elveda” deyip gitmek,
Bir sessizlikle yaşananları gömmek,
Bir ömürlük hayali bırakmak...
Kolay mıydı beni böyle terk etmek?
Sahi gidiyor musun adam?

Oysa ben sana sığınmıştım,
Yağmurdan kaçan serçe misali.
Kalbimi avuçlarına bırakmıştım hesapsızca;
Kır diye değil, koru diye.
Seversin, gitmezsin sanmıştım.

Bu gidişinin adı ne?
Aklın bendeyken,
Ruhun bendeyken,
Avuç içlerinin kokusu hâlâ saçlarımdayken...
Sahi gidiyor musun adam?

Şimdi rüzgârlar bile suspus,
Adını anmaya utanır oldu dudaklarım.
Yastığımda kokun yok,
Aynalarda hayalin buğulu.
Hâlâ gidemeyeceğine inancımı yitirmeden bekliyorum.

İyi düşün; bu gidişin bir dönüşü yok, sevgili.
Yatağın çok ten görse de,
Beni sadece rüyalarda görecek gözlerin...
Şimdi susuyorum.

Kolaysa bırakıp gitmek,
Basitse aşkı silmek,
Yalansa sevdan...
Git ve geri dönme adam!
Bari şerefin sende,
Sevdan bende temiz kalsın.
05.09.2025 – 12:21