Susmayı Beceremiyorum

“Ben Sustum Nihal Hanefendiciğim”

(İçsel bir özür ve vedalaşma metni)

Ben sustum Nihal Hanefendiciğim…
Bir çiçek gibi incelikle yaklaşmak isterken,
bir gölge gibi ağır geldiysem,
affetmeyin beni;
anlamayın da...
Sadece bilin: Kalbim zarar vermeyi bilmezdi.

Sözlerim,
sessizliğinizin kıyısına vurduğunda anladım…
Her sözcük bir adım fazlaydı.
Ben susmam gereken yerde konuşmuşum.
Ve en değerli şeyin huzur olduğunu,
belki de sizinle öğrendim.

Size rahatsızlık verdiysem,
en içten özrümle eğiliyorum.
Bu özür,
sadece bir kabulleniş değil;
bir geri çekiliş, bir saygı duruşudur.

Siz varsınız.
Ve sizin huzurunuz,
benim varlığımın önüne geçmelidir.
İşte bu yüzden…
Artık sadece dua ederim sizin için:
Huzurlu olun, mutlu olun, sağlıklı kalın.
Ben,
size en çok saygıyı
artık hiçbir şey yapmayarak göstereceğim.

Ve bunu da yüreğime yazacağım:
Bazı çiçekler dokunulmadan güzeldir.
Siz de öylesiniz Nihal Hanefendiciğim.
Ben sustum.