Süslü Kelimeler Şiiri - Kasım Kobakçı

Süslü kelimelerle, hiç işi olmadı,
İmalı cümleler kurmayı bilmedi,
Aklından ne geçiyorsa, tam olarak,
Dilinin ucuna gelirdi, olduğu gibi,
Düşüncesini, eğip bükmedi,
Yuvarlak lafların ardına gizlenmedi,
Neyi doğru bulduysa, onu söyledi,
İşte o, böyle konuştu.
*
Ruh halini saklayan, maskeler takmadı,
Neşesi de, kederi de, yüzünden okundu,
İçinde fırtınalar koptuğunda,
Gözleri, denize dönen bir liman oldu,
Duygularını biriktirip, hapsetmedi,
Her ne hissettiyse, anında paylaştı,
Kalbi ne söylüyorsa, oydu gerçeği,
İşte o, böyle yaşadı,
*
Gösterişli vaatlerle, ortaya çıkmadı,
Mektuplara, şifreli sözler yazmadı,
Gönlünde filizlenen, o tekil duyguyu,
Ankara'daki bir apartman dairesinde büyüttü,
Hislerini kanıtlamak için, çabalamadı,
Büyük jestlerin, peşine hiç düşmedi,
Sadece yanındayım dedi, net bir sesle,
İşte o, böyle değer verdi.
*
Kırılınca, sessizliğe hiç bürünmedi,
Ne de, öfkesini içine atıp bekledi,
Canını acıtan, ne varsa o anda,
Yüksek bir dağın zirvesinden, haykırdı,
Kızgınlığını, gizli bir zehir yapmadı,
Hesabını, anında ve orada bitirdi,
O an, ne hissettiyse onu kustu,
İşte o, böyle tepki verdi.
*
Karmaşık yollara, sapmayı aklına koymadı,
İnsanların arkasından, dolanmayı sevmedi,
Hayatla arasındaki, o ince çizgiyi,
Her zaman, en kestirme yoldan yürüdü,
Niyeti neyse, en başında belli etti,
Gizli gündemleri, hiç olmadı,
Rotası hep, dosdoğru ileriyi gösterdi,
İşte onun, yöntemi buydu.