Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Umut içimdeki en güçlü taraftarımdı nedeni olmayan güçlülükler.
Bozulan ve dik duramayan çok nefes zamanı vardı kapatılamayan amaç yanılgılarım ile…
Birbirimize hediye ettiğimiz belki de tek düşüncemiz vardı birbirimizi tamı tamına bilmeyişimiz…
Veya bilmeye cesaret edemeyişimiz. Belki de kendi kendimizden korkularımız….
Her şeyden, her andan ve gelecekten bile korkularımız oluşurdu… Ürkek bir düş kurma zamanlarını yaşadık. Cesaretin en büyüğünü yaşadık, kaçaklık zamanlarında.
Geceyi güne sakladık, yaşam olarak birbirimize eklediğimiz korkuların önde geleni kaybetme korkularımız idi. Ve ben artık yaşamımı kendime gizledim. Ve senin daha önceleri başlattığın suskunluk zamanlarını yaşıyor ve yıllardan sonrasında, zamana uzayan yaşamımda artık çoğul beklentiler azalıyordu…
Belki de oluruna yaşamak düşüyordu kalan yaşamda…Belki de son sözdü bu ana...
Mustafa yılmaz
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta