Bilinmezlerin en çözülmezi, yalnızlığın içinde olan zamanlarda yaşanırdı…
Ve gizemi yıllara uzayan zamanlara sarkardı…
Ve içinde gizli kalan düşler hiçbir zaman ifşa edilemezdi. Hem de kendi kendine itiraf edilemez, sadece kendi gizemini kendine saklardı…
Sevginin hep çoğulunu verdik, hep çoğulunda vererek kaldık…
Ölçü duygusu buydu her an, en çoğu her daim, sevgi derken hep çoğullardı duygularımda hissettiğim.
Karşılıksız ve de saygı dahilinde bile sevgi için ağlarken çoğuldan akardı gözyaşlarım…
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta