Artık bundan sonra kendi bezmişliğimi mi yazmam gerek. Yoksa sana olan öfke ve kırgınlıklarımı mı yazmalıydım?
Netice olan her ikisi de bedensel gizliliği olan öfke düşüncelerine çıkıyordu…
İçime düşen sıkıntı sebebi her ikisi de birbirinden farksız düşüncelerimdi…
Bunları az da olsa yumuşatma sebebim olmasa da neyi değiştirecekti?
Onun dönüşümünü mü özleyecektim veya ona ait tüm hislerimi mi yumuşatacaktım?
Her ikisi de imkânsızdı, artık, sadece yaşam isteğimi yükseltip, geçmişe dair düşüncelerimi perdelemem gerekiyordu şüphesiz…
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta