Suskunluğum Şiiri - Füsun Dudurga

Suskunluğum

her konuştuğumda biraz daha eksiliyorum
yitiyorum hesapsızca
dudaklarım kanrevan,
dilim zehir zemberek
mevsimsiz çiçekler gibiyim;
açmadan solan,
konuşmadan susan
kör bir kuyu derinliği suskunluğum
sustukça yankılanıyor çığlığım
siz hiç konuşarak sustunuz mu?
sanki her konuştuğunuzda
duvara çarpar sesiniz
tekrar geri döner
yüzünüze şamar gibi yapışır sözleriniz
konuşma sus
sus ki sözlerin anlamını yitirmesin
her anlaşılamayan kelimem yaralıyor ruhumu
bir enkaz bırakıyor ruhumun derinliklerinde
sözlerim yaralı, yüreğim yaralı, ruhum yaralı
ihtilaller kopuyor yüreğimde
bir ses değse sesime yanar dağ patlayacak
bir konuşsam kurşunlar yağacak
susmalıyım sessiz çığlıklarım dile gelmeden
susayım ki; sözlerim anlamını yitirmeden
SUSTUM!

Füsun Dudurga