Suskun Şiiri - Mete Güleç

Karanlık, yapayalnız bir gecede dökülür heceler.
Neden suskunum ben? Konuşsun geceler.
Dertli insan konuşur mu ki?
Konuşturmaz aklında dönen türlü düşünceler.

Ben kul muyum, köle mi?
Bedenim en adi çöplük gibi.
Yakarışlarım müstesna…
Ben miyim her şeyin sebebi?

Kafamda yüzlerce dünya…
Hangisi benim aslında?
Delirmek üzereyim;
Benim kaderim buysa…

Delirdim artık bu havalarda.
Sevgi dersen, asla.
Sevdik… O da gitti sonunda.
Yakarışım tüm dünyalara.