Susarsın Şiiri - Altan İlhan Arslan

Bir sabah uyandığında gözlerin, daha çok umuda
Her zaman kinden daha fazla ve daha çok yalnızlığın
Sıcaklığından çıkmak istemezken, soğuktur oda.
Tavana ilişmiş gözlerin içinde dolaşır kimsesizlik
Griden açılmış gözlerin bebeğine akarken.
Geceden kalan ağlamaların yüzünde ki kuru
Keder yataklarında elinle buluşur, masum bir öfke ve sen susarsın!
Öyledir beklemeler yüreğin sarp duraklarında
Beklersin, bir martı kanat açmış engin yalnızlığında sana uçsun.
Utanıp bakamazken! Kim bilir! Kaç göz bulutların arasında gezer.
Sıkılıp toprağa dönmüş mağrur olmanın ezikliği içinde
Kaç kez! Yıkılıp kurulduğun, bu toprak seni tanır. Tanıdı mı?
Bir cevap bulamazsın, susarsın!
Kim bilir! Açık bir cevap varda, yanıtı sırf peşin geldi diye
Beklenmedik sayıp, küçük adımların hesabını tutar
Küçük hesapların bulantısı içinde, doğruyada hayır demendir.
Kaç kez düştü kirpiğin, hangi gözyaşında bıraktın kendini!
Bırakmak kolay!
Her duyguya bir kapıyı çarpıp, kalbe giden yolları tatil etmek!
Ve gözün en mahrem yerinde, aşka inat
Susuzluğun içinde çöl olmuşken
Bir cevap bulamazsın, susarsın!
Bizi yazdım; içimizin, gölgelere saklanmış
Bir sabah uyandığımda bulamama korkusuyla
İçimi dolduran sensizliğin beyaz kağıdına bakıp, bomboş olduğunu gördükçe
Nasılda kararır oda ve sen hep aklımdasın.
Gözlerime isyan edip, yüreğime kızarken şimdi bu ana hesap sormanın
Burukluğunu nereye atsam bir yer bulamıyorum.
Koyamıyorum kendimi hiç bir nedene ve boşluğa astığım yüreğimi
Tutamıyorum kendimde
Öyle bir girdin ki kalbime tutarsın beni, en uç kederin uçurumundan
Çekip alırsın ve sen yokken yanımda daha gelmemişken evime
Girmemişken, adımın düşmemişken yüreğimin eşiğinden
Sana vuruldu derken yüreğim
Bir cevap bulamazsın, susarsın!