Sana hiçbir şey söylemedim…
Çünkü bilirdim,
Söylesem de bir şey değişmeyecekti.
Sevgim sessizdi,
Ama gürültüsü içimi paramparça etti.
Susmak kolay sandım önce,
Oysa en çok konuşmadıklarımda ezildim.
"Gitme" demedim,
"Kal" da diyemedim…
İçimde bin kelime çırpınırken
Dudaklarım bir mezar kadar sessiz kaldı.
Sen gözlerimin içine bakarken
Ben sana veda ediyordum içimden.
Görmedin…
Çünkü susmak, anlaşılmanın en zor hâliydi.
Kalabalıkların içinde yalnız kaldım,
İnsanlar güldü, ben sustum…
Çünkü gülüşümde sen yoktun artık.
Ve yokluğuna alışmak
Sesimi kaybetmekle başladı.
Ben seni,
Bir çığlık gibi içimde taşıdım.
Ama kimse duymadı…
Çünkü seni susarak sevdim.
Kayıt Tarihi : 8.7.2025 20:12:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!