Bazen, hatta çoğu zaman hep susmak istiyorum...
Konuşmaya utanıyorum, isteyipte konusamayanlarin yanında.
Ya da konuştuğunu sananlara inat.
Doya doya, kana kana susmak...
Hiç bilmediğim, duymadığım bir alfabeye ait gibi geliyor sözcükler,
Ne kadar dinlesem de anlamayı beceremiyorum.
Çoğu kez 'burası neresi' yabancılıginda, herkesi ve her şeyi seyrederken yakalıyorum kendimi, ürküyorum yalnızlığımdan...
Sen Deniz Feneri
Hüzünlü bir kış günü başladı yolculuğun
Çocukluğun yıkık kentlerde
Ve kesme kaya caddeli ahşap evlerde geçti.
Okuma yazmayı öğrendiğin
Gazetelerdeki terör sayfaları
Devamını Oku
Hüzünlü bir kış günü başladı yolculuğun
Çocukluğun yıkık kentlerde
Ve kesme kaya caddeli ahşap evlerde geçti.
Okuma yazmayı öğrendiğin
Gazetelerdeki terör sayfaları
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta