İlk ilkbaharın çığlıklarıydı belki de bizim sonumuz.
Gördüklerimiz görmediklerimize şahitlik ediyordu,
Ve görmemezlikten geliyorduk acıları.
Bize dokunmayan yılanların bilmem kaçıncı bin yılı bu.
Ölümler bayram habercisi.
Suskun toprakların, bıkkın meyveleriyle doyurduk ya gönlümüzü,
Büyüdükçe yalnızlığımız bu yüzden.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta