Sürgün Şiiri - Emrah Bayaz

SÜRGÜN

Yazılmış,yazılmamış adına aşk denilen bütün hikâyelerin son bulması umuduyla...

Mevsimlerin rengini yitirdiği bulanık bir zamanda,
Geç gelmiş,geç yağmış yağmurlara küsmüşüm
Caddelerin kalabalık telaşına aldırmadan ilerliyorum.
Beynimde bin yıllık yaşanmış antik moloz yığınlığıyla gidiyorum.
Ne görüyor, ne de duyuyorum kalabalığın fısıltılarını...
Ansızın ara sokakların tenhalığına atıyorum kendimi...
İki yanı çıkmaz, iki yani karanlık sokaklara.
Buralar yalnızlık, buralar zifiri karanlık
Gitmeliyim, gitmeliyim artık.

Bu kaçıncı yüzüstü kalışım
Bu kaçıncı yüzsüzlüğüm sana
Bu kaçıncı kaçışım
Kimseye anlatamadığım Yakubun çaresizliği var içimde.
Anlatamadım, anlatamıyorum...
Yine de gitmeliyim, gitmeliyim artık.

Ötekileştirilmiş hatta karalanılmış yalnızlıklar coğrafyasından bir başka yalnızlıklar ülkesine gidiyorum.
Omzumu çürütmüş heybemde ne pusula ne de bir parça azık
Bolca söylenmiş keyfî yalan ve bir dirhem yalnızlık
yüküm ağır yolum açık
gitmeliyim, gitmeliyim artık.