Sürgün Şiiri - Selim Düzyol

Babildeki sürgünümün son çeyreği,
Tükenmekte artık kan yazgılı bulutlar,
Ah bilinmez bir göğün ufku,
Hangi kalem ile tasvir edilirdi ki,
Mutluluk denilen hülya,
Birazcık et, birazcık kan, birazcık göz yaşı,
Bak!
Şimdi pay ediliyor acılar,
Birazcık kadınlara, birazcık adamlara, birazcık çocuklara,
Ah hatırlamaz oldum,
O gece çarmıha asılan kimdi?
Mesih miydi yoksa ruhum muydu?
Hatırlamıyorum...