Sürgün Şiiri - Muhayyel Gizliay

Kafamı kessen de çıkmazsın içinden diyordum
Bir gece yarısı azat ettim bu gönülden seni
Senden başkası olmaz diyordum
Ferman geldi elimden, dilimden sürgün ettim seni

O şehre bir daha varamam diyordum
Sokağındaki izlerini viran ettim senin
Birdaha oraya yaklaşamam diyordum
Mevlam orada huzurla yatırdı beni

Ümidini bırakma artık diyordun
Ümit, bağ kalmadı kestim hepsini
Memleketine bile gelmeyi düşünüyordum
Neresiydi unuttum inan ismini

Sevemem olmaz diyordum
Mevlam sevdirdi yeni birisini
Savaştaymış gibi zaferini kutluyordun
Artık bu kadar küçültme kendini

Rahat bir nefes al, artık sana olan sevgim kalmadı
Beni rahatsız ettin ama biliyorum ahım yarına kalmadı
Bana ettiklerin de yanına kalmadı
Şimdi bir başına avut kendini parayla, yanında seni sevenin kalmadı