eli yumruk
gözleri yumruk adamlar
bir anda daldılar sokağa
ağaçlar, binalar
ölü bir ceylanın gözleri kadar nemli
ellerim kapıda
anahtarı zorladıkça
inadına açılmıtor geçmişim
sol yanımda babam
demirden heykeĺ
dokunduğu herkesi katıyor önüne
başka kıyafet yok
başka eşya yok
son kez ardımıza bakmadan gidiyoruz
bir otobüs dolusu insan
herkes kabullenmiş olanı biteni
o ev açıyor kapılarını bize
sarılıyor yaralarımızdan
bizi sürgüne yolluyor
.z
Zeynep KaracaaKayıt Tarihi : 2.7.2017 10:35:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!