Sürgün Şiiri - Leyla Gülsüren

Yağma mı var? Neden üşüştü dertler?
Nereden geldi bana bu vurgun.
Vururken saat, beni hedefler
Ruhum çırpınışlar da, bedenim durgun.

Ey can! Acı biraz, senin bu beden.
Neden bıraktın, onu gitmeden
Vefasız mısın, nedir ki zorun!
Gönlüm coşar ardından, bedenim yorgun.

Ellerim, ayaklarım benim diler önceden.
Şimdi söz dinlemezler neden?
Eşyalar bile güler halime.
Şimdi duvarlar konuşur, dilimse suskun.

Demesi kolaymış, filan yatalak.
Kuş tüyü yataklar, olurmuş pıtrak.
Sabır beni bekleyen en sadık dostmuş.
Bunca yıl gezdirdiğim canın, ettiğine bak.

Ölüm, özlenirmiş şimdi anladım.
Bedeni unutan, can bana küskün.
Dostlar gitmez mi? Ben beni bıraktım.
Ölmeden de başlarmış, canlara sürgün.

15.05.1997