1973- Şiir bende doğum lekesi...
Azrail ölümün saçlarını yoluyordu,
Mikail papatya yaprakları koparıyordu bir bir,
Ve Cebrail son vahyi beklemede hazır ve nazır,
İsrafil kumu bitmiş kum saatine yıldızlar doldurmakta…
Benim bahçem can çekişmede,
Manolyamın kokusu, bir canavarın arasında dişlerinin.
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Lacivert bulutlara hoyratça kırbaç vuracağım.
Yalnızlığımdan kopup ve tutarak sonsuzluğun saçlarından
Sana geleceğim.
tebrikler kaleminize sağlık
saygılarımla
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta