O sabah mı çıkmıştın, bir gün önce mi
Bir bıçağın ağzında yürür gibiydin
Demirlerin soğukluğu soluk dudaklarında
Gözlerinde karanlığı dar hücrelerin
Seni görür görmez özgürlüğümden utandım
Söyle ne içersin, çay mı kahve mi
Devamını Oku
Bir bıçağın ağzında yürür gibiydin
Demirlerin soğukluğu soluk dudaklarında
Gözlerinde karanlığı dar hücrelerin
Seni görür görmez özgürlüğümden utandım
Söyle ne içersin, çay mı kahve mi
Kaleme dökülen ses, duyguların alarmıdır. Çünkü yakındığımız, sevindiğimiz şeyleri yazıya dökmekle kurtuluşu sayfalarda ararız hepimiz. Kimi şiir, kimi öykü, kimi makale, kimi roman yazarak… Coşkularım, sevinçlerim, acılarım benimdir demek bencillik olur. Herkes kendi hayatını yaşar. Ancak pek çok duygu, paylaşılmak zorundadır. Paylaşım çoğaldıkça, yaşam kolaylaşacaktır. Her yaşam bir romandır, her yaşamda farklı hayat öyküleri vardır. Gizli kalmış, açığa çıkmamış milyonlarca öykü; gün olur başk ...
