sümüklü böceğin hayatı boyunca grip olarak dolaşması gibiydi aşkımız
gittiği her yere bir parça sümük; değerli bir iz bırakıyordu
dışardan bakanlar garipserdi bizi;
her yere bıraktığımız o esrarengiz izi..
sen sümüğüydün bu aşkın; hıçkırıklı ağlayışıyla gecelerde uykudan kalkan
bense bok böceğiydim; kalbine hüzün verip kendi sarayını yıkan...
könül ayrılmayır öz baharından,
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Devamını Oku
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta