Hastaydın acılar içinde kıvranıyordun
Ölüm anında bile ümmetini düşünüyordun
Allah’ım sen ölüm acısını ümmetime gösterme diyordun.
Hz. Fatma başucunda bekliyordu.
Yavaş yavaş yolculuk başlamıştı sanki.
İkindi vaktiydi, Ebu bekr ağlıyordu,
Ağlama ey Ebu bekr, diyordun
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta