İnsanlığa çalım atma birader
Kendini bilmeyen aymaza çattım
Kuru laf edipte, etme ha heder
Bilmediğin bilmez, insana çattım
Kelepir fikirle bilgini satma
Çalanla üreten, aynı olur mu?
Yeter artık halkım, uyanın gayrı
Bu düzenin olmaz, insana hayrı
Soyanlar, çıyanlar bitmez dünyada
Gittikçe çoğaldı, açlık, yoksulluk
Yaşadı öznel gönlünce
Yaklaşır hep sevecence
Çekti acılar ömrünce
Çile ekti benim babam
Yaşama hep şikayetçi
Gelen sağar, giden sağar
Çekmişler beynine duvar
Beşikten mezara kadar
Aldanırsın be kardeşim
Göz koymuşlar vatanına
BENİM GÜZEL DOSTUM
Kimliğine değil, gizemliliğine taktım
Karanlık ortamda, iğneyle, ipliğe baktım
Işıksız mekanda, nice nesneleri yıktım
Her şey karşıtıyla,vardır benim güzel dostum
Gönençle geçsin şu dünyada hayat
Barış gelmez arza; aç varsa şayet
İnsan öldürenin özüne lanet
İnsanı çıkarcı yaparmış benlik
Acı görmesin kimse; gülsün yüzler
Gönül bendi açıldı, buldu Kenan’ını
Ömür varı oluştu; üzmez cananını
Nazenin bedestanda, besler fidanını
Üleşmektir sevginin, en temel yasası
Lebinden döküyor, güzel duygularını
Breh breh breh
Her şeyi biliyor adam
Mükemmel mi? Mükemmel
Leblebi diyor leb deyince.
Karanlık diyor, kar deyince;
Olanaksızlık, onda bilgisizlik.
Depremin nedenini dinsizlikte bulan
Yerin devinimini bilemezler mi hiç?
Biçime bakıp, düşüncelerini kuran
Her şeyde öz önemlidir bilmezler mi hiç
Tanrı ululuktur ve yüceliktir tanrı
Duyarlı olmak,hep yaşama karşı
Söylediğim bu, demedim başka şey
Nedir bu perhiz, nedir bu turşu
Söylediğim bu; demedim başka şey
Kendince buna, ne ad takarsın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!