Süleyman Ergül Şiirleri - Şair Süleyman ...

Gölgeler (Kimsesiz çocuklar)



Bak,
Sus ta dinle şimdi bak,

Arnavut kaldırımlı dar sokağında,
Sardunyayla süslü hoş cumbasında,
Bağırır yoğurtcu köşebaşında,
İstanbul bende, ben İstanbul da................

Yine bir Cuma, nur yağıyor semadan,
Yer gök Allah diyor durmadan,
Kusur çoktur velakin affeylesin Yaradan.
O na emanet olun hayır bulun Cuma dan.

29.03.2013 Süleyman Ergül

Gece olur ay doğar
Alemlere nur yağar.
Secdede bir aciz kul,
Mağfiret diler ağlar.

Bir sessizlik evrende ruha huzur veriyor.

Yüce dağların karı, akça yorgan yukarı,
Kışın beyaza durur, bahar akar suları,
Siyasetçi dediğin, eğer varsa çıkarı,
Bazen çarıkla gezer, bazen takar yuları.

Bir çağı kapattın başka çağ açtın,
Söyle Ulu Hakan nasıl başardın,
Küffara okkalı bir tokat attın,
Alemi kendine hayran bıraktın. (S.Ergül)

Sabah uyandım da, yazıya vurdum,
Yazı ayaz idi, üşüdüm durdum,
Seni görmeyince, a sevdiceğim,
Dağlara taşlara, yerini sordum.

Kalemim elimde, yazıya vurdum,

Düşler sokağında yürüyorum yalnızım,
Gece sabaha gebe belli ki,
Bir kedi geçiyor önümden tıslayarak,
Kimbilir hangi çöpten nasibi vardı garibin.
Köşedeki apartmanın dördüncü katı
Hala ışık yanıyor neden acaba,

Gecenin koynunda, seni düşündüm,
Düşünce dünyam, sarsıldı yine,
Hasret ateşiyle,deliye döndüm,
Yandım kavruldum, daha ne olsun.

Sokak ışığında, puslu yollarda,

Gözlerim doldu kanım dondu
Ne olduysa birden oldu
Gece çöktü gürültüyle
Gökler devrildiler
Ağlayan yürekler de çaresizdiler çaresizdiler
Bir ana kucağında yavrusuyla