Kim koydu adını?
Sen mi istedin;
Ya adına göre yaşam seçersen.
Hep aranan,
Hep özlenen,
Bunca gönlü niçin üzersin.
Ne çıkar bahtıma ki, istenmeyen gönülden,
Yaşamı paylaşırken, hiç dönmedim özümden,
Geçmek varmış kısmette, feleğin çemberinden.
Ayrılıklar yıkmaz da, yaraladın derinden.
Sensizlik kolay değil, dünün izleri varken,
Sevmeyi bilmiyoruz, kalben biz bir hastayız,
En ufak olumsuzluk, ümitsiz ve yastayız.
İnanırım amenna, hem kuluz hem faniyiz,
Dünyaya gelmiş isek, tam ölecek yaştayız.
Eşref-î mahlukat, demiş Yaratan,
Mükemmel bir eser, eserdir insan.
Türlü türlü huylar, onunla olan,
Bazan kaba sığmaz, eser o insan.
Alemde yerini, sen biliyorsan,
Aramızda dağ varsa, duygu kaleme muhtaç.
Nasıl anlatsam sana, sevgine bu gönlüm aç.
Baş ucumda olmalar, bana olurdu ilâç,
Vuslatı bulur isem,ederim başıma taç.
Hasretlikler mi bize, sevgiler örecekti.
Umutsuz günlerimde, yarenim olacaktın.
Ara sıra da bana, gönlünü açacaktın.
Işık olupta sonra, mutluluk saçacaktın.
Gelişin mutlu etti, gitmeleri sevmedim.
Hazanı yaşıyorum, bir murada ermedim.
Adını bellemek yetmez,
Onsuz sanki hiç yaşanmaz,
Vefasına bil doyulmaz,
Bir ömürde kaç bulursun.
Seni senle tamamlayan,
Deniz bana hasreti, andırır durur deniz.
Gözlerim hep nemlidir, iyottan yanar geniz.
Vuslata erdirecek, bir bahar göremeyiz.
Her engine bakışta,bilirim dönmediniz.
Artık ne hal ne mecal, kalmadı desem yeri,
Değil sade kayısı, senin bağrında güzel,
Bende hatıraların, dostluklar sende özel,
Orda sevgiler buldum, açık gönül, temiz el,
Çok erken kayıp ettim, olacaktı da kirvem.
Bizde idi noksanlık, hep arayıp sorardı.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!