Kurtlar sofrasına da düşsek, yenilmek nedir bilmeyiz anne! .
Çocukluğumuz ve gençliğimiz AHMETimiz`le geçti,
Ahmedi oldu çok yanlarımız, sığ yanlarımız.. varlığımız! ..
Ahmedice sevmeyi öğrendik; Ahmedice kucaklamayı..
Ve gözlerimiz “AHMET gibi gülümsesin” diye, kalplerimizle misli ağladık... Deli Taylar Gibi koşamadık belki ama
Yağmurları Biriktirdik serçe yüreklerimizle..
Ve O`na eş-okyanusa açıldık, Ceketi`ni asmak için derin sularımıza..
Ayrılık diye bir şey yok.
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Devamını Oku
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta