Sukutun İncisi Şiiri - Kemter Abdal

Kirpiklerinde akşamın ilk rengi,
Bir söz düşse, dağılır mı o ahenk?
Sessizliğin atlasında bir ışıltı,
Zamanın unuttuğu, asil bir silüet.

Ellerin, unutulmuş bir şarkının notası,
Her dokunuş, bir başka evrenin kapısı.
Zarafetin, kadim bir aynanın yansıması,
Kırılgan, derin ve ebedi bir anımsama.

Bakışın, yitik bir kehanetin başlangıcı,
Anlaşılmaz bir dilin en duru zamanı.
Sükûtun, kalbinin en gizli bahçesi,
Orada açar, incinin eşsiz nefesi.

Sen, kelimelerin ötesinde bir imge,
Ruhun, zamandan bağımsız bir denge.
Sessizliğinle örülmüş bir efsane,
Asalet ve zarafette, en son simge