Hiçliğin ortasında bekledim
İbrahim gibi sustum ateşe
Velakin yangın dışarıda değil, içimdeydi...
Kimseler de bilmedi...
Nemruta isyan diye
Dağlara da çıkmadım.
Çünkü yüküm zaten dağdı
Ve hiç kimseye görünmeyen bir Hira taşıdım sırtımda.
Yalnızlığım,
ilk vahiy gibi ağırdı omzumda...
H/\N
Kayıt Tarihi : 31.7.2025 01:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!