Önce sessizlikte suskunluğu dinler insan.
Sonra suskunluğun duyuşunda susar.
Önce sessizliği susturur.
Sonra sessizliğin bir ses olduğunu,
sükunetin dirilişinde duyar.
Önce düşünmek ister.
Sonra düşüncenin sesi,
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta