Yiten geceyi duyuyorum
Ağustos böceklerinin çığlıklarıyla
Suçluluğum sarsıyor bedenimi
Yanında olamamak
İşkenceden beter bir illet Kaybetme korkusu
Ateş gibi yakıyor içimi
İnsanlığım kavruluyor
Ölüm korkutmuyor
Bozmuyor sükunetimi
Sükunetim suçluluğumdandır.
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta