Şükrü Atay Şiirleri

ESMÂU’L-HÜSNÂ (02)

“Lâ taknetû” buyruğun, ne kutlu bir beyândır
Rahmeti ümit etmek, mü'minlere ayândır
EL-MÜ’MİN gözetirse, kurtuluşun o andır

ESMÂU’L-HÜSNÂ (03)

EL-BÂRÎ eşi yoktur, izi başka parmağın
Çok yüce zâtı tektir, yüzü başka insanın
Onun aşkı olmasa, boş kalırdı her yanın

ESMÂU’L-HÜSNÂ (04)

Sana kulumsun diye, kalbini açan FETTÂH
Emirlerine uyan, mutlaka bulur felâh
Olmaz mühürlüyse kalp, pişman olsa da iflâh

ESMÂU’L-HÜSNÂ (05)

Âciz kula EL- MUİZ'sin, izzetle ağırlarsın
Kur'an'ı Kerîm'inde, herşeyi açıklarsın
Gönülden tövbe ile, lutfedip bağışlarsın

ESMÂU’L-HÜSNÂ (06)

EL- LATÎF olan O'dur, incelikleri bilen
Lütuf gizli kahrıyla, gözdeki yaşı silen
Nice mahzunluk dolu, gönülü abâd eden

ESMÂU’L-HÜSNÂ (07)


EL-ALİYY’sin bilmeyen,pişmandır mahşer günü
Gelecektir önüne, günâhlarının tümü

ESMÂU’L-HÜSNÂ (08)

ER-RAKÎB olan O'dur, izleyip kontrol eden
Şah damarından yakın, her kare resim çeken
Er-Rakîb’den kaçılmaz, tüm gizlerini bilen

ESMÂU’L-HÜSNÂ (09)

EŞ-ŞEHÎD olan Rabbim, her yerde hâzır olan
Tenhâda kalsan bile,her şeye nâzır olan
Hâzır,nâzır, eş-Şehîd, hep yakınında olan