Şükrü Aktaş Şiirleri - Şair Şükrü Aktaş

İnce beline gökçek kemer yakışırdı
Boyun serviden bir dal
Tenin tomurcuktan gül destesi
Burcu burcu kokan saçlarından
Geçerken ellerim
Parmaklarıma misk-i amber

An olur ya dertler sıkar gırtlağı
Çepeçevre örer, kaderin ağı
Fare doğursa da Ferhat’ın dağı
Umuda çıkmalı yolların senin.

Dopdoluyum yine,
Senle bugün.
Düşünemiyorum,
Aklım durgun.
Dolaşır dilim,
Söylemez suskun.

Varlığın her güne yeni diriliş

Yokluğun ölüm kahrı

Sensizlik lügatımda tükeniş

Görmemekmiş hedefi, şu gönül işi
Menzili de meçhulmüş, bunu anladım.
Sevilmeyi bilsen de, boş gönül işi
Sevmeden sevilmezmiş, bunu anladım.

Hepsi yalan, hepsi dolan

Haybe hayal-lere dalan

Boş heybede boşta kalan

Eylül,
Ekim,
Kasım…
Kimilerine yaprak dökümüdür Sonbahar
Kimilerine ilham…

yıl meçhul
aylardan Kasım 14
mevsimlerden güz
dökülen yaprakları
gelecek bahara müjdeci diye severmişim
meğer…

BEKLERİM...

Gül yaprağında...
Yaprağın uçuna takılan,
İki yağmur damlası misali şebnem olalım
Gülleri açsın gönlümüzün

Her dalgınlığım uzunca rüya

Kavurga kavuran koynumda sırlarım üryan

Düşlere gebe yaşanmayan, yaşanası zaman…