Şükrü Aktaş Şiirleri - Şair Şükrü Aktaş

Şükrü der ki, hep haybeye,

Neye geldik bilmem neye,

Halden hale salar sevda
Ağırlıktır yorar sevda
İliklere sirayettir
Hücrelerden taşar SEVDA.

Sen kendine doğru dersen,
Cennette köşk ayrılır mı?

Sen kendine yiğit dersen,
Dilden dile yayılır mı?

-Yüreğiyle yürüyenler, tökezlemeyenlerdir.

-Korkmaktan değil, korkak olmaktan korkarım.

-Vatan, vatansızların hayali, vatanlıların ihmalidir.

Beni ‘Ben’ yapan, benden olmayan ‘Sen’


Desem ki;
“Bir Mistik Şairim”
Dem vurup tarzından hecenin.

Damla ile derya dolmaz
Bir tek mumla abdar olmaz
Abhız ile avunan göz
Kurumazmış, ‘AKTAŞ’ sözü.

Ey Uzaklardaki Sevgili!

gör uçurumlardan sarkan sevdamı

Dedim ya!
Yaşım değil, Yaşadıklarımdır,
Asırlık sosyolojik yaşımı belirleyen.

Halbuki;
Dışı eli yakan ağarmayan saçlarım var

Sağanak sağanak, gök yere yağsın
Günahtan paklasın, kundakta beni
Rahmet deryasına bin kere bansın
Her damla taşırsın bardakta beni!

Üniversiteye başladığın bu yaşında,
Benim gurbete düştüğüm yaştasın oğul…

Sen otobüsün camından dışarıya bakarken
Kendini,
Bense sana bakarken kendimi görüyorum