Ahmet on yedisinde,
harman yeri cehennem;
her saniye büyüyen alevler
ve kalabalık seyirde insanlar.
Urgan ipi sarıp beline
dalar yalım aleve,
kurtarır traktörü.
Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
Devamını Oku
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
