Dünya,mechule dönen bir han,
İnsan,çamurla yoğrulmuş,üç beş damla kan,
Asırlar sırtında,gelip geçiyor zaman,
Ne ifritten bir sual, şu baştaki imtihan.
Kara gökler yıldızlarla işlenmiş,
Küçük büyük kainat, secde edip eğilmiş,
Nice ruhlar semalara çekilmiş,
Gaflet uykusunda,gözlere mil çekilmiş.
Mevladan alınır nice emir,
Önce nur verilir,sonra zehir,
Buyrukla akar,zamanla nehir,
Asıl amaç,olabilmekte mahir.
Verilmiş bizlere,etten bir kalıp,
Biçeriz bu ömrü,sonu yok sanıp,
Gelmiş geçmiş,tüm ecdat kayıp,
Vazgeçen yok dünyadan,sefadan cayıp.
Timur Teymurtaş (Hezexi)
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta