Sözün Terazisi Şiiri - Mercan Demir

Sözün Terazisi

Hiç düşmesin ehl-i kelâmın dibinden,
Sabır ile sükûnet kendi özünden,
İki muhabbet çok farz eder dilinde,
İNSANî erkânı kendi dili sözünden.

Söz incidir, gönül derin bir denizdir,
Niyet hâlis olmazsa her söz ezdir,
Aklı hakka, kalbi halka benzetir,
Erenin aynası kalptir, özü gözünden.

Nice söz var ki yakar bir ömrü küle,
Nice suskun yürek var dolu dile,
Hak ile bâtılı ayıran bu çile,
Kişiyi kemâle erdirir izinden.

Kalpten süzülmeyen kelâm neylesin?
Diline geleni elbet eylemesin.
Aklı olmayan özden söylemesin,
Zira söz, sahibini tanır yüzünden.

Her söz bir terazi, her hâl bir mizan,
Kimi incitirse, eksilir insan.
Zarafettir hem bâtın, hem de lisan,
Edep, kemâlin işaretidir izinden.

Yüksek olmaz gönül kibirle, gururla,
Nice yüce düşer, yanar bir kuruyla ,
Hak aşkını taşıyan yanar gururla,
Âşıkın nasibi bellidir gözünden.

Ne söz ki susarken bile iz bırakır,
Ne öz ki her derde sabırla bakar,
Kâmil olan, gamda bile hak arar,
Niyeti bellidir özün tenezzülünden.

Kırmak kolay, onarmaksa bir ömür,
Bir harf için eğilen erdem görür,
Kalbiyle tartar, dilini de örter, dürür,
Marifet sahibidir suskunluğundan.

Her nefes bir sınav, her an bir emek,
Duruşu vakar, kelâmı gerek,
Nice sükût vardır, eder bin felek,
Hakkı bilen susar, dile gelmez özünden.

Mercan Demir
15.5.2025