Sözün İncisi Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Bir akıl verildi insana sır gibi,
Gönle serilen sema, nur gibi...
Düşünce, kalbin sessiz çağrısı,
Suskunluğun içindeki bekası.

Her fikir, bir kıvılcım misali,
Yanarsa eğer, yakar karanlığı.
Söz ise dilden süzülen rahmet,
Ya incidir ya da incitir affet...

Bir harf, bir ömür kırabilir bazen,
Bir heceyle yıkılır nice mazen...
Nice kalp ki, suskunlukla mühürlü,
Bir kelimeyle açılır gül yeniden.

Konuşmak: Kudretten bir emanettir,
İlhamı Hak’tan, nefesi rahmettir.
Söz, kemâlin aynasıdır, unutma,
Ya cana can katar ya da yaraya aldırma...

Bir incidir her hikmetli kelâm,
Sûfînin dilinde sessizlik selâm.
Yâr olur bazen, bazen de yara,
Dudakta can bulur, ya hüsran ya da huzura...

Ey insan! Her sözün hesabı var,
Sustuğun an bile bir imtihan karar.
İnci gibi derin, berrak olsun sözün,
Yaralar değil, şifa bulsun her özün.