Sevgin , şiirselliğini yüreğime bırakmış olmuş çıplak imgeler sensizliğin derinliğini örtemiyorlar.
İçyüzümde gezinirken güleç yüzün hissetmek istiyorum dünyanın sonunu.
-Yüreğim sensizken çırılçıplak, her seven rahatlıklıkla görebilir. Sevdanın ressamları bu çığlak yüreğin nü resimlerini çizebilir.
-Gelip örtsen son bakışınla, sonsuz dokunuşla diyorum artık.
Yarın ve yarin bambaşka bir aşka yakın değişimler sunuyor.
…Affetmek bazen affettiğine yakın yangınlar sunar.Affetmek önce kendini yakmakla başlar.Affedici olan yangın yüreğini yakarak affı bekleyenin korlarına ulaşabilir.Ki affetmek hep yüce insanlara mahsus bir incelik, sosyal katmanları iyileştirici, sosyo-algılara yansık aynalar çeşnisidir. Her affetme beraberinde yeni bir insan ve insan kimliği sunar.Aslında onu ruhuna,sevgine, ilgine teslim etmektir Ruhsu.Hele sevdiğini affetmek en büyük sevaptır.
Tamamını Oku
Ama sözsüz cümlelerin var yazılmayacak kadar beni sarsan,ezberlerimi yakan.
Dile gelmeyen dileyişlerin var beni dilsiz bırakan.Söylemleri ağlatan içsel söylemlerin var...
İçime öyle işledi ki bu sözler...derinime saplanıp kaldı zira o kadar beni anlatıyor ki...
Ustalığınıza,ruhunuza,duygularınıza sağlık
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta