Sözler ve Yalanlar

Kim verdiyse yalandan bu sözü
Tutup kafamdan alsın inanmadan
Çok çürük insan gördü bu gözüm
Beni de yok etsinler hiç yanmadan

Ne çok sevgi bıraktı travmalar bende
Gök yarılsa karalar düşse de ışıldarsın
Sözler ve yalanlar, bir piyeslik perde
Unutursam rüyalarda adımı fısıldarsın

Bir gözüm tavanda bilsen neler aştım
Ya gel sözlerinle yaşat ya da gözünle öldür
Yedi cihanda yedi ismi olmaz aşkın
Bu kor yakıyorsa canını düşünmeden söndür

Bütün kurtları öldü bu soğuk vadinin
Şimdi köşe bucak nefret besler oldum
Ben silahlara düşman kör bir katilim
Betonlarda yürüdüm yeşilleri yoldum

Zehir gibi vesvese dönüyor şu başımda
Her akşam sessizlikte bir korkum bekler
Dostum ölümü göğüsledi on sekiz yaşında
Ben susunca haykırdı Şubat’ta felaketler

Bir bakış yüzlerce sesin yükseldiği an ki
Bensem günahkar sevme, yanımda durma
Hayal gibi kafamdasın bir deli hastayım sanki
Vicdan değil ki kurşun bir çırpıda hemen vurma