Sözcükler Aradan Çekildi İsimsiz Kald ...

bekleyiş nöbetinde vurulan aşk gazisiydim
yaralı ama yarine ve yarınlara sağlamdım
bir kare duanın sonuydu yazgıya sızan
bölüştüğüm umutların son paftasında açılırdır sevi haritam
başkentim hala senin renginde solardı
gülüşlerini tümlerdi hayatın gerçek yüzleri
beni sana yazdırırdı ihtimalleri de yok eden imkan ya da imkansızlık

vakitsiz soluyan gülün hüzn-ü bülbülüyüm
kalu beladan kalma kalakalışlarımın ömrüyüm
kırık kalbinin ustası olan vuslatın son aynasıyım
halkalarla bağlanan bizli demlerin aşk şavkıyım
isimsiz sancıların imgesini taşıyan aşk ermişiyim

şimdi düşünde neşenin hazinesi ağarırken
kanayan bir geçmişin kan renginde kaldı aşk
sarılan bir sensizliğin sen renginde kaldı aşk
gülümseyen bir gelişin sen gülüşünde kaldı aşk
bekleyen bir maşuğun aşk dilinde kaldı aşk

dirençli huzurun şafağına açıldı gözlerinin güneşi
şifaların ışıltısı sardı yaramın karanlıklarını
yeniden bakışmanın yansık halleri sardı yüreğimi
feryatlarını kısan ruhun radyosunda dinledim seni
sessizliğin kinlerin içinde cin dersi veriyordu çarpılmalara
bir kaçışın atlasında isyanlarının rengi solmuş
hüznü boyatma mutlu yarınların rengine
seni kaderimin k’alemine yazdırmış aşk
yaşa yaşa, yaz yaz, bekle bekle bitmezsin işte.