Ey, her mevsimi kış eden hüznüm...
Ey, göç eden özlemlerim,
depremlerle sarsılan, güvendiğim dağlar...
Ey, diz çökmüş halime meraklı utancım,
içimde büyüyüp beni sırtımdan vuran hayallerim,
melankolik hüzünlerim...
Siz... evet, siz...
ömrümün vurdumduymaz istilacıları—
uzak durun yamacımdan.
Olmayacak işler atölyesini ateşe verdim.
Yarsızlık, yalnızlık değilmiş—öğrendim.
Umursamaz umutlarımda dağıttığım sabrımı
toplamak istiyorum.
Az rahat verin.
Kayıt Tarihi : 10.12.2020 00:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!