Söz Ve Ruh Şiiri - Ertuğrul Çınar

Dal kuşa küsmüş toprak mahsun
Su dağa küsmüş deniz ağlar

Koşar yıllar an içinde giz saklar
Kimi can kimi canan kimi hayvan

Dalım diye başladım ömür diye suskun
Ağaçtan ayrı yaşarsa bir dal yarımdır yarım

Kimdir beden kimdir ruh kimdir parçan
Bak sevdalı kelebek yanarda ateş ağlar

Daralır Gönül bazensözlere sığmaz
Dünya benim diyen tuzukurulara kalmaz

Ağaçlar bile paylaşırken yer altında her an
Emanetçilerde biriken kibr hiç mi hiç doymaz

Misal diye başlar felsefe idrak nerdedir
yeni doğmuş kediye kakayı kumda ört diyen nerdedir

Dünya bizim değil derken bizim diyenler
katli vacip diye hüküm sürenler

Yusufları kuyuda mahkum edenler
mezar taşları bile yok şimdi nerdeler

Biliriz her şey zıddı ile oluşur
Somuncu babanın fırını gibi yanar içimiz

Yanarda söyleriz çok ama çok söz
yanmayan yüreklere kapalıdır o fırındaki iki göz

İki dir her şey derken oysa biri anlatır tüm söz
Fırında pişen ekmek ateşde yanan kelebek

Anlatır çiçek anlatır böcek
Anlatır illede o kedi ve bir garip köpek