Soytarının ardından gittim
derinliğe doğru inen rutubetli, yeşil dehlizleri geçerek.
Bir ışık, ilk ışık.
Pelerinin altında karanlık, ellerinde korkunun kokusu
direğe bağlanıp kendi kendine yandı, sonra
biliyorduk ama unutmuşuz, bakarken hatırladık ince dumanına
korku olmadan inanç olmaz
Biliyorum ayıp ve mânasız
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Devamını Oku
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta