bir erkek babasına benzemeye başladığı an
yaşlandığından dem vuruyordu Nietshce
ve babam da bir duble rakıda tüm borçlarını öder
ikinci dublede alacaklı olurdu hayattan
galiba Yılmaz’ın demlerindeyim
sakalımdaki beyazlar gözüme batmıyor artık
saçlarımı söylemiyorum bile
beni koyup koyup gitme
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Devamını Oku
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta