Yüreğimdeki fırtınaları yaratan sen değilmisin?
Bu sevdaları yaşatan sen,
Sensiz gökyüzü maviydi, güneşin parlaklığı sarı
Ben yakalanmıştım bu aşka o yeşil gözlerindeki yıldırımlarla,
Şimdi dünyayı saran sensin...
Dünyama, bana, kalbime, herşeyime sahip sen..
Nereye baksam seni görüyor gözlerim..
Bütün sesler senin, başka birşey duymuyorum..
Her yerde sen varsın,
Dokunduğum herşey sen, yalnızca sen..
Bu kadar eziyet yeter be güzelim..
Ölmemi istiyorsan söyle...
Yeşil gözlerinde asayım kendimi..
Ama bir kez olsun söyle
Seni seviyorum diye...
Yalnızım demek yetmiyor eflatun gecelerde..
Umutsuzluğumu anla artık..
Ölmek daha gün ortasında.
Eğer yaşamak buysa...
Ben hep böyle ölürüm yeşil gözlerinde perişan..
Bir tatlı hüzün olarak kal dudaklarımda..
Senin aşkın sürecek, hiç olmadığın yaşamlarda....
Kayıt Tarihi : 29.8.2001 21:53:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!