Sormasınlar Şiiri - Serpil Koçar

Sormasınlar

Yokluğunu soruyorlar bana, sevgilim,
Anlatamadım, kelimeler düğümlendi boğazıma.
Diyemedim, yüreğim hâlâ kanıyor diye, söyleyemedim.
Nasıl anlatılır ki ciğerini yakan bu acı;
Yüreğimi çıkarıp koysam önlerine,
Paramparça olduğunu anlarlar mıydı acaba?

Yokluğunda neler çektiğimi, gecelerin geçmek bilmediğini,
Gözyaşlarımın hiç kuramadığını anlatsam,
Beni gerçekten anlarlar mıydı acaba?
Sigaranın dumanı bile işlemiyor ciğerime,
Senin yokluğunun verdiği acı kadar.

Her gece duvarlarla konuşup, denize, martılara
Hatta esen rüzgâra bile seni sorduğumu duysalar,
Deli derler miydi acaba bana?
Nasıl anlatılır ki severken kaybedilen sevgili;
“Unut” diyorlar bana… Kolay mı sevdiğini unutmak?

Yıkılmış, virane olmuş bir şehir gibiyim,
Enkazlar altında kalmış, bir ışık arıyorum.
Ben de istiyorum yüreğimi iyileştirmek,
Yaralarımı sarıp sarmalamak istiyorum.
Geçmedi… Geçmiyor be sevdiğim, geçmiyor,
Anlatamıyorum kimselere senin yokluğunu.

Yüreğim hıçkırıklara boğuluyor gittiğini düşündükçe.
Anlatsam da anlayamaz kimse yokluğunda neler çektiğimi.
Bir tek Allah şahit sensiz yaşadıklarıma…
Sormasınlar artık bana senin yokluğunu,
Neler yaşadığımı sormasınlar… Sormasınlar!